Öncelikle nasılsınız? Size danışmak istediğim bir şeyler var. İlk önce kısaca kendimden bahsetmek istiyorum.

Evvela belli yaşa kadar çok ama çok içine kapanık, ailesi olmadan bir akraba evine dahi gitmemiş bir kız çocuğuydum. 14 yaşımda bağlama kursuna başladım ama hobi olarak. Çok fazla yeteneğim olmadığından yavaş ilerliyordum. Daha doğrusu kurs çok yavaştı ve ben yaratıcı değildim!
Daha sonra 17-18 yaşlarımda İSMEK kurslarına yazıldım, kendimdeki o özgüven eksikliğini fark ederek bir yerden başlamak istedim.
Üniversite sınavına girdim fakat okumaya gözüm kesmiyordu, babamın zorlaması ile Kocaeli Üniversitesi 2013-2017 yılları arasında İktisat Fakültesinde okudum. Dört yıl boyunca üniversiteye İstanbul-Kocaeli arası servisle gidip geldim ve okuldaki özgüvensizliğimi müzikle ilgilenerek değiştirmeye çalıştım.
İstanbul’dan servis kullandığım sürede sabah Kocaeli’ye gidip akşam hiç yorulmadan koşturarak 2014’te kazandığım Avcılar Belediye Konservatuvarına 17.00 derslerine yetişiyordum. 2,5 yılı da bu şekilde hem üniversite hem kurslar ve aktiviteler olarak kendimi aşmaya çalışarak yoğun geçirdim.
2014 yazın 1 haftalık Almanya maceram oldu. Bunları hatırlamak bile bana kendimi iyi hissettiriyor, hayal gibi geliyor.
2017’de aile problemleri, anne baba ayrılığı ve üniversiteden ders bırakmadan mezun olma telaşı ile geçti. Sonra ailem 3 yıl ayrı kaldığı dönemde çok sıkıntı çektim ama o kız çocuğu halimden eser kalmadı. Daha doğrusu kız çocuğunu kimseye göstermiyordum. Büyüdüm. Kendi kendime her şeyi yapabileceğim cesaretini aldım. Bir süre babamla, daha sonra annemle yaşadım. Artık ben onlara değil onların da bana ve benim yanlış da olsa bazı hataları yapmama izin vermeleri gerektiğini öğrendim ve öğrettim.
Para kazanma ihtiyacım sebebiyle ve kendimle olan bu sıkışıp kaldığım prangaları atmak amacıyla sahne yapmaya başladım. Sahnede o çekingenlik kalkar hale geldi. Sanki kırk yıllık sahne alan biriymişim gibi! Bağlama çalıp türkü söylemek benim hayatımda ‘takdir edilme’ eksikliğini tamamlar zannediyordum. Ailem hiçbir zaman yine takdir etmezdi ama sahnelerde mutlu olma sebebim alkışlanmak ve takdir edilmekti.
Bir süre sonra kurumsal bir firmada yetiştirilmek üzere bir işe başladım. Çok fazla insan tanıdım ve hepsi ile yakından işim gereği muhattap oldum. Firma yöneticilerinden, temizlik sorumlusuna kadar. Hepsi ile. Bu beni çok ama çok değiştirdi. Bazen rezil oldum bazen çok iyi bir konuşma yaptım ama sonunda insanları tanıdım ve gördüm ki; herkes mükemmel görünüyor, kusursuz özgüven ve iyi izlenim veriyor. Fakat kimse göründüğü veya bana verdiği izlenim kadar kusursuz değil. Ben de rezil de olsam bazen karşı taraf bunu anlamayacak bazen de bana gülecek ama kendi de gülünç olabileceğini anladım. Bu işte çalışana kadar kendim hariç tüm insanları gözümde büyütürdüm. Fakat firma sahipleri ile de oturup kalkınca çok farklı hislere kapıldım kendim hakkında.
Şimdi ise Medeniyet Tasavvuru Okulu’nda Arapça, İngilizce online eğitimleri alıyorum. Çok kitap okuyorum. Gün içerisinde düzenli ve programlıyım. Detaycıyım ama bana neyin iyi geleceğini ve kendimi motive etmeyi başarıyorum.

Ezcümle bunları anlatma sebebim, hayat beni hep savurdu 25 yaşıma kadar herkes gibi ben de küçük-büyük bir çok sıkıntı yaşadım. Ama her yaşananda bir hikmet aradım. Kendimi aşmak, değiştirmek için hep izledim, gözlemledim, yorumladım. Çok şükür, ama tek pişman olduğum şey okuduğum bölüm oldu. Keşke psikoloji okusaydım. Bir sene sonra hazırlansaydım o sınava ama kendi fıtratıma uygun olan işi tercih etseydim diyorum. 25 yaş geç mi bilmiyorum. Ama 4 sene sonra illa ki 29-30 yaşlarında olacağım. En azından bir psikoloji mezunu olarak bu yaşları görebilme ihtimalim var. Sizden ayaklarımın yere basması, gerçekçi olmam için bir tavsiye istirham ediyorum. Maaş kaygım yok ve iş olarak da staj ve ezilme,pişme dönemleri başım üstüne. Ama 30 yaşlarımı geçerken geç olgunlaştığım ve bir şeyleri herkesten geç fark ettiğim için mesleğimi yapmam için tam zamanı olacak gibi hissediyorum. Bu alanda pişmek ve deneyim kazanmak için geç mi kaldım? Bir de şu süreçte dersler vs online olduğundan çoğunlukla bu durum benim için olumlu olacak. Hem okuyup hem çalışıp tecrübe edinmek adına eğer üniversite sınavını kazanırsam bu bölüme yerleşirsem özel sektörde iş öğrenebileceğim yerleri araştırmaya vakit kaybetmeden başlayacağım. Açıkçası çok heyecanlıyım. Beni hayata bağlayacak tek şey sevdiğim işi yapmak olurdu herhalde. Sizden motive edici bir mail almaya o kadar ihtiyacım var ki!

Teşekkür ederim vakit ayırıp beni dinlediğiniz için.

İyi günler, kolaylıklar dilerim.